بگذار همان آب پاکیِ معروف را که ما ایرانی ها رسم است ابتدای کار بر روی دست هم بریزیم نثار دستانت کنم ! اینجا به دنبال مدینه فاضله ای نباش که بخواهی در آن با ذکر و ورد و امثالهم ، مارک عاقبت بخیری را به آخرتت بچسبانی ، اینجا بهجتی نیست که چشم برزخی اش ، تو را شرمگین گناه نکردن کند و ناخودآگاه دست و پای نفست به سمت جمع شدن برود ، شاید حتّی اینجا نردبانی هم نباشد که به فیض سُلَّمَ سماء برسی ، امّا بدان که اگر عملت واجب باشد و غیبت های روزانه ات در گناه زیاد در زمره صالحانی و آن وقت است که ابا صالح می شود پدرت … عبدالله می شوی … آن وقت است که می روی زیر پرچم حسین(علیه السلام) ، چرا که حسین(علیه السلام) أبِ عِبادُالله است !
می دانی متقدمین ، طلبه را با سحرش می شناختند و شاید متأخرین - با تخفیف - به نماز اوّل وقت و بیدار باش بین الطلوعین رضا شده اند … خدا عاقبت آیندگانمان را بخیر کند که با این اوصاف ، حکم ، تنها به سمت قضا نشدن صلاه روانه است .
سعی نکن مانند امثال من شوی که بیشتر مواظب جرم خودکار بودیم که مبطل وضوی دستمان نشود وکمتر جرم نامحسوس گناه ذهنمان را می آزرد ، جاهل به روز دیده ای ! شاید شمردن نمره های امتحانی و دل خوش شدن به آن ها کمتر از به شماره در آوردن سنگ قبرهای دوران جهالت نباشد ! ، شاید گاهی اوقات معرفت طلبگی چون منی به اندازه لوطی های جهنّمی هم نباشد ، همان هایی که نعره می زدند : گر جهنّم می روی مردانه رو ! باید آنقدر روحت رقیق گردد که نه با مور کار داشته باشی نه با دانه اش
یاد دوران پنج ساله دبستانمان بخیر ؛ لا اقل آنجا چند خطی خواندیم که ” آن مرد آمد ، آن مرد در باران آمد ” … امّا اینجا مدام از مردی می گویند که قرار است بیاید … امّا نمی دانند کی … می گویند مُقصّر نیامدنش هم خودمانیم … ما نمی خواهیم آمدنش را … شنیده ام که هر روز جمعه نعلین به پا می کند ، امّا کسی دعوتش نمی کند … می دانی پیچ معرفتمان شُل است که چرخ زندگی نمی چرخد … آری ، از ماست که بر ماست ! .
امّا من و تو آمده ایم اینجا که به اطرافیان ثابت کنیم اینکه درست است که کسی را درون قبر دیگری نمی گذارند امّا بدانند از آن طرف ، بلا که نازل شد دامن تر را هم می گیرد ؛ آری امر به معروف و ملازمش نهی از منکر ، هفتگی نیست که جمعة تعطیل داشته باشد .
وامّا بعد … جوهر قلم را مصلحتاً تمام می کنم تا نگویند : طلبه است و چانه اش ! بالا رفتن منبرش پلیین آمدن ندارد ، ختم در بساطش نیست ! … اگر از طایفه ای هستی که ” با دین بودن و نبودن ” برایشان یکسان است و هنوز که هنوز است با نیم قرن عمر به سن تکلیف نرسیده اند ، اگر حجاب مادرت کم رنگ است و نماز پدرت یک در میان … اگر برادرت هم کفو پسر نوح است و خواهرت از همراه شدن با تو و چادرت در خیابانِ هزار رنگ شرمنده است ، خجل مشو ، راهت مشخص است ” أنذر عشیرتک الاقربین ” واگر یک قدم هم پا در صراط نگذاردند ” فقل سلامٌ علیکم ” … بگذار از نهج بلیغ مولایمان علی که بهشت خدا بر او باد - که نه ، وجود نازنین او بر بهشت گوارا باد - برایت بگویم : الادب یغنی عن الحسب ” ادب انسان را از تفاخر به نیاکان بی نیاز می کند ” … طلبه جوان مبارکت باشد ردای رسالت … مبارکت باشد ! .

صفحات: 1· 2