ای بهتر از همه کلمات!

ای خواستنی تر از عشق!

دوست دارم خورشید را تقدیمت کنم و ستاره ها را بالای سرت بچینم و دستهای پینه بسته ات را در دستهایم بفشارم

و در نگاه خسته و زیبایت گم شوم

و بگویم دوستت دارم مادر.

مــــ♥ـــادر روزت مبارک

همه با سلام شروعشان را آغاز می کنند من نیز همرنگ همه می کنم خود را که خوشم آمد از همرنگ شدنم در این باب !
پدر جان نیاده ام بگویم که از نبودنت سینه ام به تنگ آمده ، نیامده ام پشت به پشت ، شعار سرهم کنم آمده ام با شهامت بگویم که گاهی نبودنت هرچند سنگین ، امّا با مقیّد شدن به آرمانت ، شیرین تر از عسل است .
هرچند که با مادر ، زخم زبانها شنیده ایم ، حرف های غیر قابل هضمی به کرات چشیده ایم ! از آنهایی که “پ” پدر را پله کانی می دانند برای ترقّی ما باقی ماندگان تو ! می گویند دانشگاه بچه شهیدها که پلّه ندارد ، بالا برش با سرعت نور بالا می رود ، خون دیروزشان در ازای نان امروز ! تازه بعضی های دیگر هنوز شاکی اند که چه خبر است بعد این همه سال هر دفعه چند تکه استخوان از دل زمین در می آورند و هوا می دهند و یک عده دیوانه دیگر ، مثل خودشان را هوایی می کنند ! ؛ تعجب نکن پدر ، اینها همان هایی اند که در جشن هایشان سری به تقویم نمی زنند تا که بخواهند مراعات فاطمیّه و محرم را بکنند ، هیچ چیز نمی تواند مانع خوشی و عیششان شود … کُلُّ یومٍ در هوایند ! . این از مردم پایین چشمه ، گله بزرگتر از آنهاییست که سرچشمه را گل آلود می کنند و آب از روی دین می برند ، همانهایی که نشان دین را به بازو بسته اند اما از انگشتانشان عمل صالح نمی چکد ! قیل و قال های دینی از زبانشان می تراود اما در چهره شان مهربانی رسالت غایب است ! اخم نهی از منکر در سرتا پای وجودشان ریشه دوانده ، همان هایی که با کودک درون و جهل مرکب ، وارد میدان شده اند و نمی دانند دین زدگی جوانان ، آخرین ایستگاه رسالتشان خواهد بود ! .
از عقب گرد و پشت پای برخی نیروهای خودی بگویم که صفای انقلابیشان را در ازای صاف کردن پله های ترقیِ رسیدن به دنیا داده اند ، همرزمانی که دیگر در یک سنگر نیستند … پدر امام تنها نماند ، لبیک گویانش بسیار بودند امّا امان از غریبی سیّد ما ، عجیب غریب است ؛ همین عید امسال که آمدیم منطقه ، حالمان را أحسن کنیم ، سال که تحویل شد همه با هیجان دنبال این بودند که بدانند مولایمان امسال را چه نام گذارده است ، شعارامسال این بود : ” حمایت از کار و سرمایه ایرانی ” … چند ساعتی گذشت ، اتوبوس را نگه داشتند … برای خرید … بازار بزرگ چینی ها !!! نمی دانم ، شاید تنها ظاهرمان بی تاب این باشد که “جانم فدای رهبر"… عکسش مالِ من ، حرفش مالّ یخ ! . سامع مخلص کثیر است درست برعکس فاعل مخلص که قلیل است و قلیل است و قلیل .
پدر جان ! در سالهای نبودنت یاد گرفته ام که با چادر ، رسوای جماعت شوم ، آنهم به بهای همرنگ نشدن !
کمی در خیابان چرخ بزنی صورت ها را می بینی که به برکت تجدد ، صیقلی تر از آیینه اند ! ، چادر ها تا شدند و در صندوق مادر بزرگ به خاطرات قدیمی پیوسته اند … دیگر کمتر کسی از لفظ شیرین آقاجان و خانم جان استفاده میکند ، مام و دد به برخی برای اروپایی تر شدن کمک شایانی می کند … پدر جان تعجب نکن هنوز حکومت ما اسلامیست … هرچند که خیابان ها و مانکن های متحرکشان چیز دیگری نشان می دهند ، هرچند شیهه هایی که از تالارهای عروسی بلند است حکایت از قصه دیگری دارد ، پدر جان قرار نبود اوضاع انسانیت ما درهم شود … قرار نبود جوانها هم بازی عشق شوند یعنی آن را به بازی بگیرند … قرار نبود بی عفتی جایگزین سنّت شود … قرار بود فقط سکه دو رو داشته باشد نه آدم ها … با چه ادبیاتی باید گفت که دیگر هفت سین انقلاب ، سکه دو رو نمی خواهد ! عیار ها را بالا ببریم … پدر ! مگر قرار نبود صفت خوبان کثرت باشد نه قلّت ! خوب داریم امّا نه آنقدر که زیادی تنهایی مهدی فاطمه(سلام الله علیها) را کم کند … پیشرفت کرده ایم ، امّا نه آنقدر که در شأن خون شهیدان و انقلاب باشد … از انقلاب و اصل هایش عقب مانده ایم ، عجیب ! ؛ تلویزیونمان اوایل انقلاب حجاب داشت ، کلامش عفت داشت ، قرار بود موجود با فرهنگی باشد ، امّا چشمت روز بد نبیند ، باید گوش فرزندانمان را من باب از خود بیخود نشدن و به میدان نیامدنشان گرفت ! دانشگاه انقلابی ما ، چفیه اش را باد برده است ! عده ای رجال ، نخ دیانت را که سبب اعتبارشان بود از نقدینگی سیاست بیرون کشیدند ، شدند بی اعتبار و تقلّبی ! عدّه ای دیگر نیز عبای دیانت به دوش کشیده و تسبیح به دست ، منتظر فرجند ، عطای سیاست را به لقایش بخشیده اند … فراموش کرده اند که ولایت ، پایه دین است … هیهات ، هیهات که با بی بصیرتی آدمی را به یاد طلحه و زیر می اندازند .
از دعوا و پشت چشم نازک کردن آقایان و آقازادگان و سران بگویم که در این همهمه تحریم و فشار و سرخ شدن های صورت مردم با سیلی ، به فکر ” بمان جوابت را بدهم ” به یکدیگر هستند تا مبادا سکّوی ریاستشان ترک برندارد ! آنقدر در بی تدبیری و بی سیاستی یک نفس جلو می دوند که کار به نصیحت کردن حضرت آقا می رسد که فرمود : ” بنده فعلاً فقط شما را نصیحت می کنم ” .
پدر جان این است اوضاع تکه زمینی که ابر آسمانش شهدایند … نسیمش ، خنکای ورد دعای شهدای گردان است ، سلام ما را به همرزمانت برسان و همچو قبل بگو باز هم شهدا شرمنده ایم ! .

خانم سجادی- طلبه پایه پنجم

عذرخواهی جماعتی راشنیدیم آنهم در پس خطبه پر درد سبّدمان ! هر چند که پیش تر از آن ملّت منتظر بودند !!!

شنیدم که امام امت فرمود کارشان خلاف شرع ، قانون و اخلاق بود ! در فرهنگ لغت ذهن من خلاف شرع ، حرام تعریف می شود !؛ مگر قبل تر ها نفرموده بود مستحبِ ملّت، واجبِ مسؤلین باشد و مکروهشان حرام آنها ! حال از خط قرمزِ حرام عبور کردن عده ای سران مملکت چه سرّی دارد خدا می داند و رسول و امام زمانش (عجل الله تعال فرجه الشریف) ، قلب نائب را خون کردند عدّه ای و به طریق أولی قلب صاحب را … .
در پس پرده های تاریخ هماره عمار را برادر سلمان یافتیم و هر دو را یار أبوذر ! و نقطه اشتراک این وحدت در ولایت پذیری از پیامبر (صلی الله علیه و آله)خلاصه می شد ، حق دارد مولایمان با سوز جگر بگوید : أین عمار …
کاش یکی از دو طرف بحث مالک اشتر می شدند و در انتهای نزاع با سکوت به سمت مسجد رفته برای دیگری طلب مغفرت می کرد … کجایند أصحاب علی(علیه السلام) … کجایند ؟!
بسیار شنیده ایم نقل قول معصوم را که عاقل کاری نمی کند که مجبور به عذرخواهی شود ! اما ایرانی که سنگ تشیع را به سینه میزند این را هم شنیده از با تقواترین مولای عالم که :
هر گرفتار فتنه و بلائى را نبايد سرزنش نمود،«زيرا بسا شخص از روى اضطرار و ناچارى گرفتار شده پس سرزنش نمودن او روا نبود چون سودى ندارد، بلكه بايستى او را كمك و يارى نمود يا در باره اش دعا كرد تا از آن رهائى يابد»1 ، باشد ما هم می گذاریم به پای … ، دعا می کنیم برای عاقبت بخیری خود ، ملّت و مسؤلین ، و صبری جمیل می طلبیم برای مقتدایمان ، رهبر شیعیان جهان ، امام خامنه ای !

والسلام .

ظالم آن قومی که چشمان دوختند                   زان سخن ها عالمی را سوختند
عالمی را یک سخن ویران کند                         روبهان مرده را شیران کند

پی نوشت:
1- حکمت 15 نهج البلاغه

امسال هم پیمودیم رَهی را که با تو پیمان آمدنش را بسته بودیم رهبرا ، بیست و دومین روز بهمن را بی شکوه نگذاردیم … ایرانیِ جمهوری خواه نشان داد که هنوز هم رأیش قرین اسلام است ، حتّی اگر زرتشت باشد و در اقلّ ! ملاک زیر سایه شما بودن است ، مگر اَرامنه شهید ندادند برای ایران و حکومت اسلامی اش که اینک بخواهند بخون عزیزشان پشت کرده از حراستش بگذرند ! .
هم وطن من ثابت کرد که در بند شکم نیست که با تحریم و عواقبش ، از سختی چند روزه که زاده خباثت دشمن است از پای در بیاید ، نشان داد که بر” فرض محال ” اگرکار ، سخت تر از شِعب أبی طالب شود ، با بستن سنگ ها به شکم حتی اجازه اعتراض ، به بطن خود را هم نخواهد داد ! مسلم ایرانی ، بی بصیرت نیست که سیاست اهریمنی مخالفین را نشناسد ! ؛ پرچم سفیدی که امروز دشمن بلند کرده نشان از ترفند دزدان دریایی دارد ! بعد از نزدیکی ، خوی غارتگری خود را رو کرده نشان می دهد . تاریخ تکرار مکررات است ، کافرین نزد رسول خدا دم از اسلام آوردن می زدند آنهم به شرط ها و شروطها که ما اهل تجاوز به نوامیسیم … ربا برایمان شیرین است … نماز برایمان گران است و … امروز هم شرط و شروط صلح مقلِّدین شیطان ، از روز برایمان روشن تر است ! : انرژی هسته ای و تأسیساتش منحل … اسلام تنها برای منبر مسجد ! نه صندلی مجلس و حکومت و رهبری … یانکی ها گفتند این مسلمان ها دنباله همان هایی اند که تسلیم حکمیّت صفیّن شدند ، مذاکره و صلح را بر سر نیزه می کنیم علی شان را تنها می گذارند ، امّا ندانستند که مأموم سید علی ، خلف صد در صد نباشد در چنته اش ناخلفیِ محض هم پیدا نخواهد شد … ما جیره خوار محرم وصفریم ، اگر هم در بینمان کسی بی دین باشد لا أقل آزاده است ! چشممان هماره به سمت انگشت مجروحِ یادگار از دفاع مقدس است … هرچند که از فرماندهان بیست ساله دیگر خبری نیست امّا کما کان از او یک اشارت ، برای حماسه آفرینی عده ای ، بی قیل و قال است ! .
واما بعد … رهبرا ! ملّت ایران خواهان مُزدند … مزدی که فقط روز جمعه می شود ادایش کرد … خطوات ناچیز و ناقابل ملت در حماسه بهمن را بازای خطبه های نماز جمعه تان بخرید … دعوت به تقوای الهیِ شما در پس این تلاطم تحریم و هیاهوی دشمنان برایمان سکینه است ؛ ردا به دوش بگیر و إتق الله مان بگو ؛ کبیر و صغیرمان را … مسؤول و وزیرمان را … اینکه رعیت صبور باشند و با انصاف … مسؤولین عادل و شفیق … زنان با حیاء و عفت … بیا که از راه دور به خطبه های نمازت اقتدا می کنیم … چند خط برایمان وصیّت امام بخوانید تا یادمان بیافتد که هدف چه بود … و شاید هم سر به زیر بیافکنیم ، شاید … بیا و دوباره یاد فارس حجاز را برایمان زنده کن … بیا تا مصلای جمعه ها مهدیه شود … بیا … بیا هرچند که ما آبروی در خور نداریم امّا اینبار از جان ناقابل ملّت مایه بگذار و بفرما ” جان به کف های ناقابلی داریم “
… ای سید و مولای ما باز هم دعا بکن برای ما … ما جان ناقابلی داریم … خروارها نفَس در ازای تنفس رهبرمان … محافظت فرما مولا … محافظت فرما .

سونیا سجادی / طلبه پایه پنجم / بندرانزلی

ای کاش بقیع در دل مشهد جا داشت

                                     یا حداقل سینه زنی چون ما داشت

ای کاش که این قبور مخروبه فقط

                                    گلدسته و صحن گنبدی زیبا داشت