امسال هم پیمودیم رَهی را که با تو پیمان آمدنش را بسته بودیم رهبرا ، بیست و دومین روز بهمن را بی شکوه نگذاردیم … ایرانیِ جمهوری خواه نشان داد که هنوز هم رأیش قرین اسلام است ، حتّی اگر زرتشت باشد و در اقلّ ! ملاک زیر سایه شما بودن است ، مگر اَرامنه شهید ندادند برای ایران و حکومت اسلامی اش که اینک بخواهند بخون عزیزشان پشت کرده از حراستش بگذرند ! .
هم وطن من ثابت کرد که در بند شکم نیست که با تحریم و عواقبش ، از سختی چند روزه که زاده خباثت دشمن است از پای در بیاید ، نشان داد که بر” فرض محال ” اگرکار ، سخت تر از شِعب أبی طالب شود ، با بستن سنگ ها به شکم حتی اجازه اعتراض ، به بطن خود را هم نخواهد داد ! مسلم ایرانی ، بی بصیرت نیست که سیاست اهریمنی مخالفین را نشناسد ! ؛ پرچم سفیدی که امروز دشمن بلند کرده نشان از ترفند دزدان دریایی دارد ! بعد از نزدیکی ، خوی غارتگری خود را رو کرده نشان می دهد . تاریخ تکرار مکررات است ، کافرین نزد رسول خدا دم از اسلام آوردن می زدند آنهم به شرط ها و شروطها که ما اهل تجاوز به نوامیسیم … ربا برایمان شیرین است … نماز برایمان گران است و … امروز هم شرط و شروط صلح مقلِّدین شیطان ، از روز برایمان روشن تر است ! : انرژی هسته ای و تأسیساتش منحل … اسلام تنها برای منبر مسجد ! نه صندلی مجلس و حکومت و رهبری … یانکی ها گفتند این مسلمان ها دنباله همان هایی اند که تسلیم حکمیّت صفیّن شدند ، مذاکره و صلح را بر سر نیزه می کنیم علی شان را تنها می گذارند ، امّا ندانستند که مأموم سید علی ، خلف صد در صد نباشد در چنته اش ناخلفیِ محض هم پیدا نخواهد شد … ما جیره خوار محرم وصفریم ، اگر هم در بینمان کسی بی دین باشد لا أقل آزاده است ! چشممان هماره به سمت انگشت مجروحِ یادگار از دفاع مقدس است … هرچند که از فرماندهان بیست ساله دیگر خبری نیست امّا کما کان از او یک اشارت ، برای حماسه آفرینی عده ای ، بی قیل و قال است ! .
واما بعد … رهبرا ! ملّت ایران خواهان مُزدند … مزدی که فقط روز جمعه می شود ادایش کرد … خطوات ناچیز و ناقابل ملت در حماسه بهمن را بازای خطبه های نماز جمعه تان بخرید … دعوت به تقوای الهیِ شما در پس این تلاطم تحریم و هیاهوی دشمنان برایمان سکینه است ؛ ردا به دوش بگیر و إتق الله مان بگو ؛ کبیر و صغیرمان را … مسؤول و وزیرمان را … اینکه رعیت صبور باشند و با انصاف … مسؤولین عادل و شفیق … زنان با حیاء و عفت … بیا که از راه دور به خطبه های نمازت اقتدا می کنیم … چند خط برایمان وصیّت امام بخوانید تا یادمان بیافتد که هدف چه بود … و شاید هم سر به زیر بیافکنیم ، شاید … بیا و دوباره یاد فارس حجاز را برایمان زنده کن … بیا تا مصلای جمعه ها مهدیه شود … بیا … بیا هرچند که ما آبروی در خور نداریم امّا اینبار از جان ناقابل ملّت مایه بگذار و بفرما ” جان به کف های ناقابلی داریم “
… ای سید و مولای ما باز هم دعا بکن برای ما … ما جان ناقابلی داریم … خروارها نفَس در ازای تنفس رهبرمان … محافظت فرما مولا … محافظت فرما .

سونیا سجادی / طلبه پایه پنجم / بندرانزلی