تیتراژ پایانی فیلم هایت برایم همیشه یک چیز بوده و هست ؛

“یک سؤال” و یا بهتر است بگویم دل مشغولی ذهنم ! ، در برنامه هایتان خبر از تیتراژ هست ، شخصیت اول و دوم و …، مدل لباس ، طراحی صحنه و … حتّی نحوه ی نگاه کردن بازیگران به هم مهم است !

گاهی سریالی در قالب ده ها قسمت ، حکایت از سال های سال زندگی می کند ؛ امّا آیا در روزهای این زندگیِ چندین و چند ساله دقیقه ای برای نماز پنج گانه … اعمال واجب و مستحب و … طراحی شده است ؟! .

چه حکمتیست که بازیگرِ در نقش مسلمان ، مشتی برای گرفتن وضو به زیر آب نمی برد ؟!

چطور در ” زمانه هایِ ” سیما ، عاشق ، چشمانش را پُر می کند از محبّت به نامحرم و به قول حرفه ای هایشان از درون اعماق ، حس می گیرید امّا برای یک صحنه از نشان دادن رابطه بین عبد و معبود و اقرار بندگی “سه، دو ،یکی ” گفته نمی شود !

براستی که اسلام و احکامش ، اسلام و اخلاقش ، در چارچوب فکری برنامه سازانتان جایگاهی دارد ؟!

حال چه بشود که گاهی در صد قسمت ، یک رکوعی را نشان دهند ، چه بسا صبحانه ، ناهار و شامِ یک نقش را به تصویر می کشند ولی یک نماز دو رکعتی را… یاد ملاقلی پورها بخیر … . .

خانم خیرخواه