“بِسمِ اللهِ الرَحمنِ الرَحیم”
لاحول ولا قوة الا بالله العلی العظیم، ایاک نعبد و ایاک نستعین…

امیرالمؤمنین(ع)فرمود:
” ای مردم ! وقتی چیزی را دانستید عمل کنید تا هدایت یابید؛ زیرا عالم بی عمل مانند جاهل سرگردانی است که از جهلش رها نمی شود".
بدون شک تحصیل علم مشکلات فراوانی دارد ولی این مشکلات هرقدر باشد دربرابر برکات حاصل ازعلم ناچیز است بیچارگی انسان روزی خواهد بود که زحمت تحصیل علم را برخود هموار کند اما چیزی ازبرکاتش عائد او نشود.
چه بسیار افرادی که داعیه دینداری دارند، اما دیندار نیستند ؛ علوم فراوان کسب کرده اند و دیگران را ارشاد کرده اند؛ اما خود هدایت نشده اند و مرتکب اعمالی شده اند که زمینه بدبینی عوام نسبت به اسلام و روحانیت شده است؛ در صورتی که عیب از اسلام نیست ، هرچه عیب است ازمسلمانی ماست.
هیچ فکر کرده ای چرا در آیات سوره مائده مکرراً خطاب به اهل ایمان است که: ای کسانی که ایمان آورده اید مراقب خودتان باشید. ای کسانی که ایمان آورده اید حرمت نشانه های خدا را نشکنید. ای کسانی که ایمان آورده اید به پیمان خود وفا کنید.و…
تمام این آیات بیانگر آیه دیگری است که:"مثل الذین حملواٱلتوراة ثم لم یحملوها کمثل الحمار یحمل اسفارا بئس مثل القوم الذین کذبوٱ بآیات الله و الله لایهدی القوم الظالمین ” «آیه 5سوره جمعه»
کسانی که مکلف به تورات شدند ولی حق آن را ادا ننمودند، مانند دراز گوشی هستند که کتابهایی را حمل می کنند که از محتوای آن هیچ نمی دانند قومی که آیات الهی راتکذیب کردند مثال بدی دارند وخداوند جمعیت ظالمان را هدایت نمی کند.
کسی که به احکام کتاب آسمانی عمل نکند وتنها علم آن را فراگیرد، قرآن او را حمال کتاب معرفی می کند.این قوم که تنها به نام تورات یا تلاوت آن قناعت کردند، بی آنکه اندیشه در محتوای آن بکنند،همانند حیوانی هستند که درحماقت و نادانی ضرب المثل و مشهور خاص و عام است.
به هرحال این آیه هشداری است به همه مسلمانان که مراقب باشند سرنوشتی همچون یهود پیدا نکنند. این فضل عظیم الهی که شامل آنها شده و این قرآن مجید که بر آنها نازل گردیده، برای این نیست که تنها در خانه ها خاک بخورد، یا به عنوان (تعویذ چشم زخم) حمل کنند و یا برای حفظ از حوادث سفر از زیر آن رد شوند، یا برای میمنت و شگون خانه جدید همراه آینه وجاروب به خانه تازه بفرستند وتا این حد آن را تنزل دهند و یا آخرین همت آنها تلاش وکوشش برای تجوید وتلاوت زیبا وترتیل وحفظ آن باشد؛ ولی در زندگی فردی و اجتماعی کمترین انعکاسی نداشته باشد و در عقیده و عمل از آن اثری به چشم نخورد.
کسی که مدعی ایمان است حتماً باید ایمان در اعمال او نمایان باشد و عمل هم تنها به نماز و روزه نیست، پازلی است که تا همه اعمال نباشند، کامل نمی گردد.
عمل صالح برای با ایمان همانند نور چراغی است که دریک خانه تاریک روشن می شود وتا صد متراز بیرون خانه نور و روشنایی آن نمایان است و عالم بی عمل به شجر بلاثمر (درخت بی میوه) و یا سحاب بلا مطر (ابر بی باران) یا چهارپائی که به طاحونه(آسیاب)می بندند؛ می ماند که به جائی نمی رسد.
همه تلاش خاتم الانبیا براین بود تا انسان این اشرف مخلوقات عالم را که پرتوی از نور الهی در وجود او نهفته شده است در زمینه (علم ودانش) و (اخلاق وعمل) پرورش دهد تا به وسیله این دو بال بر اوج آسمان سعادت پرواز کند و مسیر الی الله را پیش گرفته و به مقام قرب او نائل گردد.
البته شیطان قسم یاد کرده که همیشه درکمین آدم و بر سر راه او نشسته است؛پس دریچه قلبهایمان را به روی او باز نکنیم.
به راستی انسان شایسته کدام مقام است؟ این که جزء مقربان الهی شود یا تنزل یافته و مهر بر گوش و چشم و قلب او زده شود و پست تر از چهارچایان شود؟!

منابع:

تفسیرنمونه،نسیم حیات،نشان ازبی نشانها

میناافرایی طلبه پایه دوم