قال رسول الله(ص):"من أحب أن ینظرإلی أحب أهل الارض إلی أهل السماء فلینظرألی الحسین"           

پیامبراکرم(ص)فرمود:"هرکس دوست دارد به محبوبترین فردروی زمین درنزداهل آسمان نگاه کندبه حسین بنگرد."   میزان الحکمة/ج1ص335

 ________________________________________

نام: حسین   

کنیه: ابوعبدالله  

القاب:الشهیدالسعید ، السبط الثانی ، الامام الثالث ، الرشید ، الطیب ، الوفی ، السید ، الزکی  

                  
گزیده ای ازاخبار ولادت:
 ازاسماء بنت عمیس نقل است:  زمانی که امام حسین متولد شد پیامبرفرمود ای اسماء پسرم رانزدمن بیاور. من
مولود را در پارچه ای سفید نزدپیامبرآوردم. پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم نخست درگوش راست او اذان وسپس درگوش چپ اقامه گفت. آنگاه نوزاد را در دامان خویش گذاشت …. پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم به علی علیه السلام فرمود: آیا برای پسرم نامی انتخاب کرده ای؟ عرض کرد: « در نام گذاری او از شما سبقت نمی گیرم، یا رسول الله». حضرت فرمود: من نیز برای اسم مولود پیش از خداوند تصمیمی نمی گیرم. آنگاه جبرئیل نازل شدو گفت: یا محمد، پروردگار بلند مرتبه به تو سلام می رساند و می گوید: علی دربرابرموسی است. فرزند خود را همنام فرزند هارون قرار ده. پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم فرمود: نام فرزند او چه بود؟ عرض کرد:شبیر. فرمود: زبان من عربی است. عرض کرد: نام اورا «حسین »بگذار.   بحارالانوار/ج43ص140
 
ازصفیه بنت عبدالمطلب نقل شده است:پس ازولادت امام حسین ،پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم زبان در کام مولود گذارد، و او می مکید و چنین گمان می شد که حضرت به او شیر یا عسل می نوشاند. سپس فرمود: مرحبا برتو حسین، مرحبا بر تو حسین. آنچه خدا بخواهد انجام گرفتنی است و امامت در تو و فرزندان توست. پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم پیشانی مولود را بوسید و او را به حضرت زهرا سلام الله علیها داد و درحالی که می گریست سه بار فرمود: پسرم، خدار لعنت کند قومی که تو را شهید می کنند. فاطمه علیه السلام عرض کرد: چه کسانی او را می کشند؟ حضرت فرمود: باقی ماندگان قوم طغیانگر از بنی امیه، که خدا لعنتشان کند. بحارالانوار/ج43ص142

ازابن عباس روایت شده است:زمانی که امام حسین متولدشد،خداوند به جبرئیل وحی نمود: « همراه هزاران هزار ملک به سوی پیامبرم محمد نازل شو». همراه این گروه از ملائکه، ملائکه دیگری به نام«روحانیون» نازل شدند. آنان با مشعل هایی از نور آمدند تا ولادت نوۀ پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم را به آن حضرت تهنیت بگویند. خداوند به جبرئیل چنین دستور داد: ای جبرئیل، بر او تهنیت بگو و عزای مولود را نیز تسلیت عرض کن …
جبرئیل طبق دستور خداوند نخست به پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم تهنیت گفت، وسپس کشته شدن حسین راتسلیت عرض کرد. حضرت پرسید: “آیا امت من اورا شهید می کنند"؟ عرض کرد: آری. پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم فرمود: “آنان از امت من محسوب نمی گردند؛ زیرا هم من از آنها بیزارم و هم خداوند ازایشان بیزاراست". جبرئیل عرض کرد:«یا محمد، من نیز ازآنان بیزارم». آنگاه پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم نزد حضرت زهرا علیه السلام رفت و پس از تهنیت وتسلیت خبرشهادت فرزندش حسین علیه السلام را به او داد. فاطمه علیه السلام با شنیدن سخن پدر گریست، اما پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم فرمود: “حسین را نمی کشند مگر پس از آنکه امامی از نسل اومتولد گردد که نسل امامان هدایت کنندۀ پس ازمن از آن فرزند خواهد بود. امامان پس از من اینانند: علی که هدایت کننده است؛ حسن که هدایت شده است، حسین که یاری دهنده است؛ علی بن حسین که یاری شده است؛ محمد بن علی که شفاعت کننده است؛ جعفربن محمد که منبع خیراست؛ موسی بن جعفر که امین است؛ علی بن موسی که رضا است؛ محمد بن علی که سختکوش دردین است؛ علی بن محمد که مورد اعتماد است؛حسن بن علی که عالم است وآخرین امامان کسی است که  عیسی بن مریم پشت سراو نماز می خواند “.گریه حضرت فاطمه باشنیدن این سخنان قطع شد.   بحارالانوار/ج 43 ص146