قال رسول الله صلی الله و علیه و آله و سلم:

انما سمیت ابنتی فاطمة لان الله عزوجل فطمها و فطم من احبها من النار

رسول خدا که سلام و صلوات خدا بر او و آل اوست می فرمایند:

دخترم را فاطمه نامیدم چون خدا او و دوستدارانش را از آتش دور می کند.

«بحارالانوار ، جلد 43 ، صفحه 12، حدیث 12 »

آتش زدن به خانه مولا بهانه بود

مقصود خصم کشتن بانوی خانه بود

با آن همه سفارش پیغمبر خدا

پاداش دوستی علی تازیانه بود

آن شب قوی ترین سند غربت علی

تشیع مخفیانه و دفن شبانه بود

چگونه مي توان در رثاي جلوه نور جز با توسل به منبع نور سخن گفت ؟

و چگونه بشر خاكي وآلوده به گناه ومخلوق از «صلصال من حما مسنون»[1] جز به ياري معصوم و اقتباس از انوار كلمات مقام ولايت مي تواند روزنه اي به سوي شناخت صديقه كبري عليها السلام باز كند؟

فاطمه عليهاالسلام زهره زهرايي است كه از نور عظمت الهي خلق شده وآنچنان آسمان وزمين يه نور وجودش روشنايي يافته كه ملايك به سجده افتادند و در باره عظمت آن نور، از حضرت حق پرسيدند.

فاطمه عليها السلام عالمه اي است كه خداوند علم به «ما كان وما يكون» را تا قيام قيامت به او عطا فرموده، فاطمه اي كه به علم از جهل وناداني جدايش كردند.

پی نوشت:

1. سوره حجر، آیه 26